Chökyi Nyima Rimpoché, monxe
e mestre de budismo tibetano en Nepal.
Teño 64 anos. Nacín nunha aldea
de Tíbet e vivo en Nepal. Son monxe budista e coordino sete mosteiros. Son
célibe. Política? Se o gobernante fose bondadoso, non cometería inxustizas.
Divos? O salvador es ti, está en ti. China foi budista no pasado e volverá ser
budista.
La Vanguardia
É un prestixioso mestre de
budismo tibetano e veu a impartir ensinos na Casa do Tibet de Barcelona.
Cóntame a súa historia con detalle e dime: “Ti xa a resumirás”. Insiste no seu
obxectivo de compartir cos nepalíes todo o que os monxes teñan, sobre todo
desde o terremoto. Entendo enseguida que a bondade é a máxima expresión da
intelixencia: o vínculo entre monxes e pobo será indestructible. Aquí... non
aprendemos. Aproveito para preguntarlle pola cabeza rapada dos monxes budistas:
“É o máis cómodo”, ri. E pola desaparecida monarquía nepalí: “Agora o pobo
estráñaa, vendo o corruptos que son os gobernantes que a sucederon”. Ai.
Que tal por Nepal?
Recuperándonos do terremoto,
axudando á xente.
Os monxes axudan?
Tras o terremoto, ordenei abrir
as portas dos meus mosteiros.
Os seus mosteiros?
Coordino sete mosteiros de
budismo tibetano en Nepal, nos que formamos agora mesmo a uns 300 estudantes,
meditadores, futuros monxes...
Abriu as portas, di.
Díxenlles aos meus monxes e
monxas que abrisen a todo o mundo as nosas cociñas, os nosos baños, os nosos
dormitorios, e montamos hospitais de campaña...
A xente agora debe de
veneralos...
É o que debiamos facer. Conseguín
montar casas para 30 familias nunha aldea remota, e logo veu o presidente de
Nepal a apuntarse a medalla, ja ja...
Os políticos son así.
A única política xusta será a
baseada na bondade. Un político bondadoso, que ame ao outro, xamais será
inxusto nin corrupto.
Isto ensina nos seus
mosteiros?
Si. Falei hai pouco co meu
exalumno Jon Kabat-Zinn, que se baseou na meditación budista para crear o
mindfulness...
A conciencia ou atención
plena.
Díxenlle: si a atención plena
emprégase hoxe para gañar competicións deportivas, disparar mellor, producir
máis beneficios..., non é malbaratarla?
Que dixo Kabat-Zinn?
Que se expuña o mesmo, pero que o
éxito do mindfulness xa se lle escapou das mans, que xa non podía controlalo.
E que lle dixo vostede?
Máis que mindfulness (conciencia
plena), toca ensinar kindfulness: bondade plena.
Bondade plena?
A bondade é a base de todo. Vou
dicirlle algo moi útil para vivir máis sabiamente...
Escóitolle.
Primeiro, calma: sen calma, non
hai claridade mental nin bondade.
Calma.
E sen bondade, non hai felicidade
nin saúde.
Bondade.
E a bondade consiste en querer o
mellor para o outro, regocijarte dos seus éxitos e felicidade.
Por aquí somos bastante
envexosos ..
Non seredes felices, pois. Vou
lembrarche o tres causas da infelicidade...
A ver.
Unha, non apreciar o que tes.
Dous, levarte mal con outro. Tres, envexar o éxito do outro.
Entón, para ser feliz...
Alégrate do que tes, sexa o que
sexa. Pide desculpas e reconcíliache. E regocíjate do éxito dos demais.
Así serei feliz?
Claro, verás que a felicidade se
multiplica en ti. Ou prefires vivir enoxado, tenso, enfermo? É que a felicidade
procura saúde.
Están os nepalíes mellor
predispostos para a felicidade que eu?
Son moi espirituais... Dáballe
unha manta a un... e preocupábase de se a tiña tamén o seu veciño! Vin como se
ensancha o seu corazón nos momentos duros. Todo o comparten. Que lección me deron!
E iso que vostede é monxe
budista...
Cada ano imparto clases a Richard
Gere, Daniel Goleman, Cher..., e dígolles isto: sen bondade non hai nada bo nin
valioso, nin familia, nin sociedade, nin mundo.
Que lles ensinaría aos mozos
occidentais?
Que todos somos valiosos por
igual, teñamos o que teñamos. E aprendede a estar satisfeitos e contentos, sexa
o que sexa o que teñades. E respectádevos a vós mesmos.
Como era vostede de mozo?
Arrogante, a miña nai ensinoume
humildade.
Como é iso?
De moi neno fun elixido como
reencarnación dunha lama, na miña Tíbet natal, e aos oito anos eu era un monxe
tratado como un semideus. Pero a miña amada nai tomábame da man e rumoreábame:
“Fillo, non vaias crerche que es máis que ninguén”.
Boa lección.
Outra foi a invasión chinesa, que
nos obrigou aos monxes a fuxir entre disparos, templos incendiados,
persecucións...
Dáo por ben empregado?
Aprendín que nunca estás arriba
para sempre nin abaixo para sempre. Sufrimos moito, sen diñeiro, sen comida,
sen papeis, atravesando montañas, os meus pais e eu... E instalámonos en Nepal.
Por que Nepal?
Sabiamos que había lugares sacros
importantes, e queriamos preservar aí o budismo tibetano, xa que en Tíbet
perdíase...
E conseguiuno?
Si: ensino budismo tibetano en
mosteiros nepalíes.
E como está o budismo en
Tíbet?
Mellorando. E cada día hai máis
chineses atraídos polo budismo: China foi budista no pasado, e volverá selo no
futuro.
Que paradoxo: quixeron
conquistarlles e acabarán conquistados.
A China a salvara o budismo. É un
país con tantos desequilibrios, persoas moi ricas e moi pobres, unhas
instruídas e outras analfabetas..., que só o budismo poderá insuflarle o
equilibrio necesario para sobrevivir.